Doğduğumuz ve içinde yaşadığımız şehrin sosyal ve kültürel hayatı, tarihsel süreci ve doğa koşulları zihnimizi, gönlümüzü ve dilimizi derinden etkilerken; toplumsal kimliğimizin oluşumunda büyük rol oynar. Ünlü seyyah Evliya Çelebi, Seyahatnamesi’nde Maraş halkının dili hakkında “Kelimâtları lisân-ı Türkî’dir ve Maraş’ın ekseriya halkı Türkmân’dır” ifadesini kullanmıştır.
Ağızların oluşmasında en önemli etken çevre özelliğidir. Maraş ağzı da diğer ağızlar arasında özel bir yere sahip. Kahramanmaraş'ta “Ede” sözü sadece erkeklere kullanırken; bir bayan küçük veya büyük erkek kardeşine tanıdığı veya tanımadığı yabancı bir erkeğe de "Ede" diye hitap edebiliyor.
Unutulmaya yüz tutmuş kelimeler ve bu kelimelerin taşıdıkları kültürü muhafaza eden ağızlar, ait oldukları dilin tarihî geçmişini aydınlatmasına neden oluyor.
Anlamı ağabey, kardeş anlamına gelen “ede” kelimesi sadece Kahramanmaraşlı vatandaşlar tarafından kullanılmakta. Kadınlar karşısındaki erkeğin, kendisine farklı gözle bakmaması, dikkat etmesi adına "ede" ya da "edem" sözü kullanılıyor.
