Yörenin şivesine ait olan “gözü ummag” deyimi, canı çok istediği bir yiyeceğe ulaşamayan kişinin göz ağrısı çekmesini ve gözünün şişmesini ifade eden geleneksel bir halk söylemi olarak dikkat çekiyor. Günlük yaşamda sıkça kullanılan bu ifade, şehrin kültürel mirasının önemli unsurlarından biri olarak değerlendiriliyor. Nesilden nesile aktarılan bu yerel deyim, özellikle bir yiyeceği çok isteyip bulamayan kişiler için kullanılıyor. Kahramanmaraş halkı arasında yaygın olan ifade, yörede şu şekilde örneklendiriliyor: "Geçen bizim kızın canı erik istemiş de gözü ummuş hemen Fatma." Şehrin özgün şivesini yansıtan ifadeler bölgenin sözlü kültürünü ve geleneksel yapısını koruma açısından büyük önem taşıyor. Maraş halkı arasında günlük konuşmalarda yer bulan bu ifadeler, kültürel kimliğin yaşatılmasına da katkı sağlıyor.
