Kahramanmaraş’ta sıklıkla dile getirilen “tembih etmek” ifadesi de dil hazinesinin en canlı örneklerinden biri olarak öne çıkıyor. Kentin şivesinde “tembih etmek,” öğüt vermek, uyarmak anlamında kullanılıyor. Özellikle günlük hayatta bir konuda nasihat verirken sıkça duyulan bu ifade, şehrin samimi ve sıcak dil yapısını yansıtıyor. Örneğin, “Ben Ayşe’yi tembih ettim, uyardım” gibi cümlelerde kullanılıyor ve içten bir uyarı ya da nasihat anlamını taşıyor.
DİL MİRASINI GELECEĞE TAŞIYAN İFADELER
Kahramanmaraş’ın yerel dili, geçmişten günümüze uzanan kültürel bir köprü olarak yaşayan bir miras niteliğinde. “Tembih etmek” gibi ifadeler, sadece dilsel bir özellik değil, aynı zamanda şehrin toplumsal değerlerini, samimiyetini ve sıcak ilişkilerini de yansıtıyor.
