Türkiye’nin bitki çeşitliliği açısından en zengin bölgelerinden biri olan Kahramanmaraş, nadir rastlanan endemik türlere ev sahipliği yapmaya devam ediyor. Bu türlerden biri olan Onobrychis marashensis, bilinen adıyla Maraş korungası, yalnızca Kahramanmaraş ve çevresinde doğal olarak yetişen özgün bir baklagil türü. 1990 yılında botanikçiler Hayri Duman ve Mecit Vural tarafından Engizek Dağı’ndan toplanarak literatüre kazandırılan bu bitki, sahip olduğu dayanıklılık, morfolojik farklılıklar ve hayvancılıkta yem bitkisi olarak sunduğu yüksek fayda ile ön plana çıkıyor. Üç farklı varyetesiyle bilim dünyasına tanıtılan Maraş korungası, hem dağlık alanlara uyum yeteneği hem de sınırlı yayılış alanıyla, korunması gereken nadir bitki türleri arasında yer alıyor. Türkiye’nin farklı bölgelerinde korunga türleri yetişse de, Maraş korungası yalnızca Kahramanmaraş ve çevresinde doğal olarak bulunuyor. Su ihtiyacının azlığı ve kireçli topraklarda dahi gelişebilme yeteneği, bu türü tarımsal açıdan cazip kılıyor. Ancak sınırlı yayılış alanı, bitkinin korunmasını zorunlu kılıyor.
DAYANIKLI YAPISIYLA ZORLU KOŞULLARA UYUM SAĞLIYOR
Gövdesi sürünücü ya da yükselici yapıda olan Maraş korungası, 10 ila 40 santimetreye kadar uzayabiliyor. Bitki, kısa tüylü gövde yapısı, çok yıllık ve kalın odunsu kök sistemiyle zorlu arazi koşullarına uyum sağlayabiliyor. Yaprakları genellikle 3 ila 7 çift yaprakçıktan oluşurken, bu yaprakçıklar eliptik ya da yuvarlak biçimlerde görülebiliyor. Alt yüzeylerinde seyrek, yumuşak tüyler bulunan yapraklar, üst yüzeyde tüysüz veya hafif tüylü olabiliyor. Haziran ve temmuz aylarında çiçeklenen Maraş korungası, 1700 ila 2800 metre rakımda yetişiyor. Çiçekleri pembe renkli, kısa saplı ve koyu çizgili. Meyvesi küresel biçimli, tek tohumlu ve sivri dişli. Bu özellikleriyle hem estetik hem de işlevsel değere sahip olan bitki, özellikle hayvancılıkta kaliteli yem kaynağı olarak önem taşıyor.
