Pazar günü, ulusal bir kanalda Yılmaz Erdoğan imzalı bir film vardı.Ekşi Elmalar...
Aktör-yönetmen Erdoğan'ın vizyona giren son filmi...
Televizyonda hayatın içinden, harika bir yapım izledim.
Yılmaz Erdoğan filmde dedesini anlatıyor.
Gerçek bir yaşam öyküsü...
Dram-komedi tarzında, karakterleri, hikayesi, müzikleri ve görüntü kalitesiyle, unutulmayacak bir eser ortaya çıkmış.
Belediye Başkanı Aziz Özay...Yılmaz Erdoğan'ın dedesi...
Hikaye 1970 ve 1990 yılları arasında geçiyor. Film, başkan ve üç kızı üzerine işlenmiş.
Aziz başkan, AP'li kökenli bir ailenin son temsilcilerinden biri... Yaşamını ve babadan kalan servetini makamına-partisine adamış bir karakter...
Sofrasından hiç misafir eksik olmuyor. Hanımı ve kızlarının asli görevi neredeyse sadece seçmenlere hizmet etmek...Aslında bu film bir zamanların Türkiye'sini çok güzel anlatıyor. Özellikle kırsal kesimi...
Aziz başkan,ilk bakışta sert görünümüyle dikkat çekiyor.
Ama özenli ve titiz kıyafetleri,insanı eski Yeşilçam filmlerine götürüyor. Tam bir İstanbul beyefendisi...
Ama filmin sonunda yaşanan trajedi insanı hüzünlendiriyor. Astığı astık kestiği kestik bir babanın, sonra çocuklarına muhtaç hale gelmesi oldukça dramatik...
Aziz Özay karakteri beni niçin bu kadar etkiledi? Çünkü Aziz başkanda bir yakınımı gördüm... Mehmet Ağabey....
Partisinin en zor zamanlarında, inandığı görüşe sırtını dönmemişti.
Bir nefer gibi çalışmış ve mücadele etmişti. Peki,bu emeklerinin karşılığın aldı mı? Maalesef,hayır!..
Zaman geldi; partisi yeniden altın günlerine döndü. Hiç ortada olmayan aktörler ortaya çıktı. Emekler bir kenara atıldı. Ellerinde çanta ile gelenler söz sahibi oldular.
Mehmet Ağabey... Kendisinin en büyük rüyası milletvekili olabilmekti.
Olmadı... Olamadı... Birileri hayallerini çaldı...
Mehmet Ağabey... Aziz Özay...
Düşünüyorum da ikisinin o kadar çok ortak özellikler var ki...
İkisi de aynı partiye mensuptular... İkisi de ömürlerini ve servetlerini siyasete feda ettiler...
Ve sonunda ikisi de beden ve ruh sağlığını yitirdiler.
Ve ana fikir filmden: 'Eskileri hatırladım; yenileri unuturken...'
