Sağmenler, düğünlerde oğlan evi tarafından davet edilen, genellikle çevre köylerden gelen kişilerden oluşuyor. Ancak, düğünün olduğu köyden kimse sağmen olarak kabul edilmez. Davet süreci "okuntu" adı verilen bir yöntemle yürütülürken bu, düğün davetiyesi yerine geçmiş sayılır. Okuntu, birkaç elma, bir miktar şeker, bir eteklik basma, havlu, mendil, çorap gibi hediyelerin içinde yer aldığı bir paketle yapılır. Bu paketi götüren kişilere ise "okuyucu" denir. Okuyucu, davet edilen kişilere "Size düğün sahibinin selamı var, önümüzdeki hafta düğüne buyurmanızı söyledi" şeklinde bilgi verir. Bu özel görev için seçilen okuyucular, genellikle dil becerileriyle tanınan ve bu işe uygun kişiler arasından tercih edilir. Kahramanmaraş’ın bazı köylerinde ise davetiye yerine hediye verme geleneğine 'Yol verme' veya 'yolluk' da denir. Köyde, düğünler genellikle pazartesi veya salı günleri düzenlenir. Sağmen alayı, düğünün başladığı gün köye gelir ve genellikle keçi, koyun, inek ve öküz gibi hediyelerle birlikte gelir. Bu canlı mallar düğün evine teslim edilir ve düğün sahibi, sağmenlere yemek ikramında bulunur.
SAĞMENLERLE YAŞANAN GELENEKSEL ANLAR
Sağmenler, düğün köyüne yaklaştıklarında silah sıkarlar; bu, köylüler için sağmenlerin gelişinin bir işareti ve kutlaması anlamına gelir. Köylüler, bu gelen topluluğu genellikle davul eşliğinde coşkulu bir şekilde karşılarlar. Sağmenler köye ulaştığında, köylüler tarafından belli bir yerde karşılanıp, düğün evine kadar eşlik edilir. Bu gelenek, düğün sahibinin misafirlerine olan ilgisini ve köyün birbirine bağlı olduğunu gösterir. Ayrıca, bu davranış düğün sahibinin düğün masraflarını hafifletir ve sağmene olan misafirperverliği simgeler. Kahramanmaraş köylerinde sağmenlerin yer aldığı bu geleneksel düğünler, hem yerel kültürün bir yansıması hem de toplumsal dayanışmanın bir göstergesi olarak öne çıkar.
