İkigai; yaşama sebebi, sabah uyandığınızda sizi yataktan çıkaran şey demek. Herkesin İkigai si farklı. Bazı insanların çocukları, bazı insanların eşi, sevgilisi, bazılarının evcil hayvanları ya da bitkileri…
Aslında yaşama sebebimizin nefes alan varlıklar olmasına gerek yok. Ay’ı, Güneş’i yıldızları, bulutları, kitapları, filmleri de yaşama sebebi olarak görebilir ama bence herkesin İkigai’si kendisi olmalı çünkü ihtiyacımız olan mutluluk, huzur ve devam etme gücü kendi içimizde saklı.
Bizi yataktan kaldıran o güce sıkıca sarılmalıyız çünkü pes etmek, yaşamaktan ya da hayatı sevmekten vazgeçip sürekli söylenmek en kolayı. Güneş her gün yeniden doğuyorsa umut hep vardır. Bunu hatırlamak her zaman kolay olmuyor, çünkü hayat bize her gün farklı şekilde sınıyor. Bazılarını kolay atlatabiliyoruz ama bazıları bizde derin izler bırakıyor. Önemli olan akışta kalabilmek ve her gün yeniden başlama cesaretini kendi içimizde bulabilmek.
Kendimizle bağ kurup, neleri başarabileceğimizi, daha önce nelerin üstesinden gelebildiğimizi ve ben bunu atlatamam ya da bugün bitmez dediğimiz gecelerin bile sabahı olduğunu unutmamız gerekir. Bizler farkında olmasak da çok güçlü varlıklarız ve bunun farkında olmalıyız. Kendimizi sevmeli, büyütmeli, iyileştirmeli ve sabah uyandığımızda kendimizi yataktan kaldıran o güç olmalıyız.
