Hayatımın dönüm noktası olarak sayabilceğim bir olay yaşanan bu depremler. Gözümün gördükleri göğsümün bildikleriyle asla bir değil. Geçebilir mi bu acı bilmiyorum ama insanoğlu her şeye alışıyor. Benim istediğim unutmamaları. Acıları, umutsuzluğu, acizliği, geç gelen yardımları, kimsesizliği, ağlayan anneleri, çocuklarının ellerini bırakmayan babaları, bir umut enkaz başında ailelerini bekleyen çocukları, kefen bulunamadığı için çarşaf ve battaniyelerle gömülmek zorunda olan akrabalarımızı ve saymakta zorlandığım,  göz yaşlarıma hakim olamadığım için yazamadığım bir çok olayı. Çok sevdiğim bir yazar acı geçiyor ama acı çekmiş olmak geçmiyor demiş ama yaralarımızı beraber sarıp, beraber iyileşeceğiz buna inancım tam. Bu kanıya ülkemin dört bir yanından gelen yardım kolilerindeki notlardan vardım ve Bu süreçte bir çok iyi insanlarla tanıştım, onlara iyi ki varsınız demek istiyorum. Keşke böyle tanımasaydık ama her şerde bir hayır vardır. Sizi çok seviyorum.