25 Yılı aşkın bir süredir aile terapisti olan Terrence Real, işler ters gittiğinde çiftlerin ne sıklıkla uzlaşamadığını veya hasarı onaramadığını görüyor. Yeni kitabında “Biz: Daha Sevgi Dolu Bir ilişki Kurmak için Seni ve Beni Geçmek“, bunun "zehirli bir bireycilik kültürü" yarattığımız için olduğunu savunuyor. Bruce Springsteen ve eşi Patti Scialfa da dâhil olmak üzere ülke genelinde binlerce çifte danışmanlık yapan Bay Real, " İlişkilerin zor iş olduğunu biliyoruz" diyor. "Ama bununla nasıl başa çıkacağımızı bilmiyoruz. Sevgiyle nasıl konuşulacağını, nasıl müzakere edileceğini, kederle nasıl başa çıkılacağını öğretmiyoruz.”
Bay Springsteen'in tanıtımı yazdığı kitapta Bay Real, çiftlerin ilişkiye bakmak için bireyin ve düşmanlığın ötesine geçmesine yardımcı olacak pratik tavsiyeler veriyor. Burada, terapistleri de eğiten ve diğer birçok kitabın yazarı olan Bay Real, bir ilişkinin tökezlemesine neyin neden olduğunu daha iyi nasıl anlayacağınız ve ne zaman olduğu da dâhil olmak üzere bu teknikleri tartışıyor. Eşinizle nasıl ilerleyeceğiniz. Sorular ve cevaplar netlik için düzenlenmiş ve yoğunlaştırılmıştır.
Çiftlerin daha sağlıklı, daha samimi bir ilişki geliştirmesinin iki ila beş yıl sürebileceğini unutmayın. Bu neye benziyor?
Çok zor bir işe benziyor. An be an. Otomatik reaktivitem üzerime su bastığında, onu harekete mi geçireceğim yoksa bir mola mı vereceğim, yürüyüşe mi çıkacağım, yüzüme biraz su sıçrayacağım, içimdeki küçük oğlumla konuşacağım, biraz meditasyon yapacağım, yapmak isteyen parçanıza odaklanacak mıyım tamir mi? Ve o anda, mirası tam anlamıyla değiştirebiliriz. İnsanlar, çocuklarınızın sizden daha iyi bir yaşama sahip olduğu Amerikan rüyası hakkında konuşurlar. Ve bunu her zaman materyalist olarak düşünürüz. Ama bunu psikolojik ve ruhsal olarak düşünüyorum - nasıl yetiştirildiğinizin mirasını değiştirmek ve çocuklarınıza daha nazik, daha insancıl ve daha akıllı olan yeni bir temerrüt vermek.
Bugünlerde karım Belinda ve ben işleri yoluna koymaya başlarsak ara veririz. Buna ihtiyacımız var çünkü o bir dövüşçü, ben de dövüşçüyüm. Savaşan küçük çocuğun, kendimi şiddetli babamdan korumak için tam ihtiyacım olan şey olduğunu biliyorum. Ama bu uzun zaman önceydi. Artık farklı bir şey yapabilirim. Yani, 20 ila 30 dakika ara veriyoruz ve geri geleceğiz. Ve birimiz ya da diğerimiz şöyle bir şey söyleyeceğiz: "Hey, savaşmak ister misin? Gerçekten dövüşmek istemiyorum. Bundan kurtulabilir miyiz? Benden ne istiyorsun?" Ve Belinda diyecek ki, "Falan filan için üzgün olduğunu söyleyebilirsin." Diyorum ki, "Tamam, haklısın. Özür dilerim." O zaman ondan üç şeyden sorumlu olmasını isteyebilirim ve o birinin mülkiyetini alacak ve ben diğer ikisinin gitmesine izin vereceğim. Ve işimiz bitti. Beş ya da altı gün sürecek olan şey şimdi 20 dakika sürüyor.
Daha az bireysel düşünceye duyulan ihtiyacın romantik ilişkilerin ötesine uzandığını iddia ediyorsunuz. Nasıl yani?
Kitabım, bireyciliğin zehirli kültürü dediğim şeyin bir eleştirisidir. Bu, bize sadece doğadan ayrı olmadığımızı, aynı zamanda onun üstünde olduğumuzu ve ona hakim olduğumuzu öğreten ataerkillikle kaynaşıyor. Bu model ilişkilerimizde, toplumumuzda ve gezegende bizi öldürüyor. Birey diye bir şey yoktur. Bütün gün birbirimizin sinir sistemini düzenliyoruz. Kontrol modelinden işbirlikçi bir modele, ekolojik olarak mütevazı bir modele geçmemiz gerekiyor. Sistemin üstünde değilsin, içindesin. Nefes al.
