Sevgili dostlar merhaba...Haftalar sonra köşemizde yine buluştuk.
Şükür kavuşturana...
Ayrılığımın sebebi, Kırşehir seyahati oldu...
Annemin rahatsızlığı nedeniyle çocukluğumun şehri Kırşehir'e gitmiştim. Annemin tedavisi peşinde koştururken, korktuğum başıma geldi.
Babamın önceden yaptırdığı Covid-19 testinin pozitif çıkması ile Coronavirüs gerçeğiyle yüzleşmek zorunda kaldım. Babam öksürük ve halsizlikten test yaptırmış.
Arkasından da annemle ve bende de bulantı, ishal ve baş ağrısı şikayetleri başladı. Ve soluğu Kırşehir Pandemi Polinikliği'nde aldık.
Karşılaştığımız manzara korkunçtu. Mahşeri bir kalabalık, gergin yüzler, ve her an patlamaya hazır insanlar... Bir tarafta da görevlerini en iyi şekilde yapmaya çalışan sağlık görevlileri...Bu tabloyu görünce , gerçekten takdir etmemek mümkün değil...
Beyaz melekler, büyük bir özveri içinde, canla- başla gelen hastalarla ilgilenmeye çalışıyorlardı.
Allah bütün sağlık çalışanlarımızın yardımcısı olsun.
İlk başta Tomografi ve kanların temiz çıkması bizi ümitlendirmişti. Âmâ PCR testinde hayal kırıklığına uğradık. Birer gün arayla, testlerimiz pozitif olarak, mesaj halinde geldi.
Böylelikle, ailece ev karantinası günlerimiz başladı.
Verilen ilaçları düzenli olarak içiyorduk. Fakat bu süreçte annemin kronik rahatsızlıkları da eklenince, annemi hastaneye yatırmak zorunda kaldık.
Babamla ve ben ise, bu süreçte fazla zorlanmadık. Sadece zorunlu ev hapsi yaşamanın gerginliğini yaşadık.
Evden dışarı adım atamamak çok kötü bir duygu. Düşünün; bırakın dışarıdaki insanları, bitişikteki komşunla bile kapı arkasında konuşuyorsun.
Yakınlarınla, komşularınla yüz yüze gelemiyorsunuz. Eş-dost tarafından getirilen yiyecekleri, kapı önüne bırakılarak alabiliyorsunuz.
Tabi ki buna da çok şükür...Hastanede ,yoğun bakımda yatan Covid-19 hastalarını düşündükçe şükür duası ediyorsunuz.
NOT:YAZIMIN DEVAMI VAR...
