İslam dininin özenle üzerinde durduğu en önemli konulardan biri de çocuk eğitimidir. Bilindiği gibi toplumun temeli aile, ailenin özü de çocuktur. Kur’an-ı Kerim kitabımızın ifadesiyle çocuk; “Dünya hayatının süsüdür.” Peygamberimizin ifadesiyle de çocuk; “Cennet çiçeğidir,” “Gönül Meyvesidir”, “Berekettir” ,“Cennet kokusudur”, “Dünyada nur, ahirette sürur” dur.
Peygamberimiz (s.a.v) efendimiz; “Çocuğun babası üzerindeki hakkı güzel bir isim vermesi ve terbiyesini (eğitimini) güzel yapmasıdır.” buyurmaktadır. Dolayısıyla çocuğun, ailesine, cemiyetine faydalı bir şekilde yetişmesi, ihtiyaç duyduğu bütün insani ve ahlaki faziletleri, sosyal kural ve toplumun davranışları, dini inanç ve değerleri öğrenmesi ve yaşaması, ruhi ve bedeni bakımdan sağlıklı, bilgili ve hünerli olabilmesi için ana babanın bütün imkanları kullanarak gayret sarf etmeleri gerekir. İslam fıtratı üzere yani temiz bir yaratılışla, günahsız dünyaya gelen çocuğun eğitim ve terbiyesinde Peygamber Efendimizin prensiplerine, konuyla alakalı tavsiyelerine bakmak işimizi kolaylaştıracaktır. “Kimin çocuğu varsa, onunla kucaklaşsın” buyuran Peygamberimiz (s.a.v) terbiyede çocuk psikolojisinin önemine; onun seviyesini anlamadan problemlerine gerçekçi çözüm bulunamayacağına dikkat çekmektedir.
