Dünya ne yazık ki her geçen gün yaşanmayacak kadar kötü bir gezegen haline geliyor... Buna bizzat Allah’ın en kusursuz yarattığı 'insan' neden oluyor.. Sevgi ve saygı ahlak gibi kavramların sadece 'kavram' olarak yer aldığı, içinin boşaltıldığı bir dünyada çocuk yetiştirmeye çalışıyoruz.. Pardon, çocuk KORUMAYA çalışıyoruz! Yani koruyabilirsek kafi diyoruz!
****
Son 10 yılda 3 kat artan, son 5 yılda çocuk istismarı davasından yüzde 50 artış görülen bir suçtan bahsediyorum size. Bu bağıra bağıra ben geliyorum diyen bir tehdittir ve vebali hepimizin üstünedir.
Çocuğun cinsel istismarında Türkiye dünya listesinde ilk üçte yer alıyor ve cinsel suçların yüzde 46'sı çocuklara karşı işleniyor! Ve işin en vahim kısmı saldırganların yüzde 60'ı çocukların tanıdıklarından biri.. Yani bu insanlar çoğumuzun yanı başında! Ve bu rakamlar sadece buz dağının görünen yüzü..
istismar olgularının çoğu gizli kalıyor, üstü kapatılıyor ya da hiç bilinmiyor..
***
O cennet kokan yavruların gözlerinde silinmeyecek korku dolu bakışlar ve asla unutulmayacak tramvaylar... Mekanların, isimlerin farklı ama konuların aynı olduğu haberler... Yok daha neler dedikçe öfkemizi bileyen başka bir olay oluyor... Gözü yaşlı anne babalar... Çözüm arayan ama hala bulamayan kısır döngüde kaybolmuş bir sistem... Benim çocuğumun da başına gelir mi diye kendine sormaktan psikolojisi alt üst olmuş ebeveynler...
**
Ya pisliğimizde boğulacağız, daha kötü ne olabilir deyip, daha da kötüsünü göreceğiz! Ya da buna ülkenin siyasetçisi vatandaşı sivil toplumuyla hep beraber dur diyeceğiz!
***
Daha temiz daha güvenle bakabileceğiniz yarınlarımızın olması umuduyla... Şu güzel ülkemde çocuklar cehennemi değil cenneti yaşaması, sokakların, bahçelerin tekrar özgürce çocuk sesleri ile dolması dileğiyle..
**
Yarım olan, yarım kalan tekerlemedeki gibi sadece "pabuç" olsun... Çocuuuk pabucu yarım çık dışarıya oynayalım!
