Ganire Ataşova;
Evet Ganire Ataşova. Sahi, Ataşova kimdir?
“ABD’de Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’a Azerbaycan’daki şehit askerlerle ilgili soru soran Azerbaycan ANS TV muhabiri. Soruyu sorarken gözleri dolan, seddine hakim olamayıp, ırmaklar gibi gözyaşlarına boğulan gazeteci.
Olay sonrası açıklamalarında diyor ki ; “Şüphesiz bir gazeteci olarak hislerimi ben bildirmemeliyim. Ama göz önünde bulundurun ki bende bir anneyim. Kadınım. Benim de iki evladım var. Şehit düşen askerler de benim evlatlarım. Vatanımın zor günlerinde o 12 şehidin anasının yerinde, şehitlerin bacılarının yerinde kendimi hissettim.”
Hani birde kendi ülkeme tuttum aynayı. Çok değil daha on beş, yirmi yıl öncesinde Yunanistan ile yaşanan Kardak krizleri, savaş uçaklarının yaptığı it dalaşları, Kıbrıs sorunu, 12 mil meselesi gibi sorunlar neticesi, nasılda kabarıyordu duygularımız. Kadın, erkek, yaşlı, genç. Ve hatta Kürt, Türk, Alevi, Çerkez nasıl da bir anda yekvücut oluyorduk. Biz değil miydik Galatasaray’ın tarihi galibiyetlerinde tek renk olan. Biz değil miydik kol kola oynayan halay çeken.
Ülkemde her gün üç, beş şehit. Kanıksadık mı ne, artık sıradan gelmeye başlamış. Üçüncü sayfalara taşınır olmuş. Ana haber bültenlerinde her şehidimize ayrılan dakika sayısı (1) bile değil.
Ne oldu bize? Duygularımızı mı kaybettik? Vatan sevgimizi mi yitirdik? İçinde bulunduğum ve onur duyduğum basın kuruluşu müstesna, tirajı yüz binleri bulan gazeteci! Köşe yazarları! Neden konu hakkında bu kadar duyarsız?
Neden bizim medyamızda zaman zaman hainliğe varan haberler, yorumlar yer alır? Her fırsatta devleti, askeri, polisi suçlar? Bireysel hataları bütün kuruma mal ederler? Kendisini savunmak için, linç girişiminden kurtulmak için havaya ateş eden polis memurunu boy boy resimleri ile neden hedef tahtası haline getirir? Ona en büyük cezanın verilmesi için her türlü baskıyı yapar? Neden devletin gizli belgelerini açığa çıkarmak, istihbarat raporlarını ele geçirmek için çaba gösterir? Terör örgütünün her türlü eylemeni abartarak, halkı korku ve endişeye sevk eder? Neden farkında olarak ya da olmayarak terör örgütlerinin propagandasını yapar? Bunlar başka ülkenin medyası mı, başka ülkenin gazetecisi yazarı mı? Peki, onları okuyarak, tartışma programlarında dinleyerek büyük! Yazar, büyük! Gazeteci yapan da biz değil miyiz?
Tamam, şehit haberi verirken ağlamayın. Ama hiç değilse bu halkın bu mücadelede bütün olduğunu hissettirin. Halkı bir ve birlikte tutmak için birleştirici yayımlar yapın. Ülke şehit verdiği gün bir köşenize siyah bayrak koyun, vur patlasın, çal oynasın eğlence programlarınızı erteleyin.
Ganire Ataşova…
Ağlamak zayıflık değildir. Kardeş Azerbeycan’da memleket, vatan söyleminin yozlaşmadığını, dimdik durduğunu, dimdik durduğunuzu görmek gurur verici. Ganire Ataşova Önünüzde saygıyla eğiliyorum.
