Üreten,gelişen ve büyüyen bir Türkiye var... Bu gerçeği dost-düşman istemese de kabulleniyor; ama modern dünyaya ayak uydurmak isterken de bazı kültürel değerlerimizi bir bir yitiriyor, kendimize özgü kimliğimizi kaybediyoruz.
Unuttuğumuz değerlerden biri de yaşlılara saygı... Lafa geldi mi ,yaşlılara saygı Türk kültürünün olmazsa olmazlarımızdandır deriz. Fakat kent yaşamında bu geleneğin kalmadığını ne yazık ki ibretle izlemekteyiz.Üzülerek söyleyeyim; bir birine saygı duymayan bir toplum olduk,
Bugünkü yazımın içeriği, toplu taşıma araçlarında her zaman yaşadığımız bir ayıp... İnsanı hüzünlendiren-düşündüren bize neler oluyor dedirten bir eksikliğimiz... Yaşlılara, özürlü olan vatandaşlarımıza ve hamile bayanlara yer vermeme olayı...
Perşembe akşamı bir dost meclisinde bu konu gündeme geldi... 19.30’da bina toplantımız vardı. Sitemizin komşuluk ilişkileri,temizlik,doğal gaz derken sohbet, toplu taşıma araçlarında yaşanan yaşlılara saygısızlıklara geldi... Sorunlar dile getirilirken, bina sakinlerinden halk otobüsü şoförü bir arkadaş söz aldı... Toplu taşımacılıkta sık sık yaşanan yaşlılara yer vermeme olayını eleştirdi. Özellikle gençleri ve çocuklu bayanların küçük çocuklarını kucağa almayıp, ayaktaki yaşlıları görmemezlikten gelmesini ağır bir dille eleştirdi. Yıllarca halk otobüslerinde şoförlük yapan bir bina sakini de kendi yaşadığı bir olayı trajik bir dille anlattı:’Bir bayan ve beş yaşındaki çocuğu iki koltukta otururken, bir durakta yaşlı bir teyze otobüse bindi. Oturacak yer bulamayınca, yere oturdu. Ben de yan taraftaki bayanı uyararak, çocuğu kucağa almasını rica ettim.B ayanın sert bir yüz ifadesiyle cevabı beni resmen şok etti. Çocuğumunda bileti var!’
Bilet almak, kişiyi vicdanı sorumluluktan uzaklaştırır mı? Tartışılır... Toplu taşıma araçlarında yer vermek zorunlu değildir ama etiksel bir davranıştır. Burada da insanın kendisiyle yüzleşmesi gerekir. Bir gün aynı duruma annemiz, babamız hatta ve hatta kendimizin yaşayabileceği ihtimalini düşünmek; herhalde insanın yüzünü kızartır diye düşünüyorum.
Bizim örf adet, gelenek ve göreneklerimizde yaşlılara, özürlülere, bayanlara öncelik ve yer vermek vardır;bizi biz yapan değerlerden biri de budur.
