Yollar var, uzun ince. Yollar var toz toprak, çukur hendek dolu. Yollar aslında bir toplumun gelişmişlik düzeyinin en basit, en belirgin göstergesi.
O yüzden yollardaki çalışmalar hep saygı uyandırmıştır bizde. Hiç bitmeyen çalışmalar, sürekli ikiye bölünen tek şerit yollar. Çalışan iş makinaları, kepçeler, dozerler, kamyonlar… Elinde işaret bayrağı ile bizi uyaran işaret ve işaretçiler.
Yapıyorlar işte. Yolumuzu yapıyorlar. Daha iyi, daha güzel, daha güvenli ulaşım sağlamamız için sabah akşam gece gündüz çalışıyorlar.
İyi tamam, çalışıyorlar ya, bazı noktalarda bu çalışmaların üç, beş, hatta on yıl boyunca bitirilememesi kafalarda soru işareti bırakıyor. Neden bitmiyor bu yollar? Ya da bazı yolların, kavşakların, yapılıp yapılıp sökülmesi, sonra yeniden yapılması neden? Örneğin Andırın Kavşağı ile Ilıca Kavşağı arasındaki yolun, son on, belki on beş yıl içerisinde kaç defa yapılıp yapılıp söküldüğünü hatırlayan varmı?
Son on yıldır orda her zaman çalışma, her zaman iş makinaları vardır. Sürekli kapatılan yollar, tek şeritten sağlanan trafik. Aldığım duyumlara göre, bu bölgenin projesi on yedi kez değişmiş. Her yeni proje ile rafa kalkan önceki projeye göre yapımı tamamlanan yollar yeniden sökülmüş, yeniden yapılmış.
Kahramanmaraş – Göksun arasındaki bölünmüş yolun, tamamlanacak tüneller ile 2019 yılında bitirilmesi bekleniyor. Yolun nerden geçip, nerden geçmeyeceği, tünel bağlantı yollarının hangi güzergahtan geçeceği konusu netleşmiş değil. Yada daha iyisini daha güzelini arama çalışmaları devam ediyor!
Hani birde Aksu Köprüsü ve kavşağı çevresindeki çalışmalar. İşaret ve işaretçilerin eksik olmadığı, iş makinaların sürekli çalıştığı, tozun dumanın eksik olmadığı diğer bir kavşak. Çocukluğumuzdan beri bu bölgelerdeki çalışmalar hafızamıza derin çizgilerle kazınmıştır.
Peki neden? Neden bazı noktalardaki çalışmalar onlarca yıl sürer. Tamam, işin zorluğuna göre, ülkenin finansman durumuna göre on yıl da sürsün. Ancak bir yolu, bir kavşağı, bir köprüyü yıkıp yıkıp yeniden yapmak… Neden?Bu kadar basiretsiz mi bu yolların projesini çizen teknik kadro. Bu kadar beceriksiz mi mühendisler. Bunca iş, bunca işçi. Bunca zaman kaybı. Ülkenin yitip giden milyon dolarları. Yazık.
Yollar, özlem kokar. Hasret kokar. Yollar sevgi kokar. Yol yapan el, yol açan iş makinası, yol adına ter döken insan kutsaldır. Yol çalışmasından dolayı dikilen her işaret başımız üstüne. Yol çalışmasından dolayı çektiğimiz sıkıntı, belki yuttuğumuz toz… canınız, canımız sağ olsun.
Ama insanlar “benim çocukluğumdan beri buralarda yol çalışması devam ediyor” diyor ise sorular başlamıştır. Ve yeni soru cümleleri, bunu beceriksizlik olarak açıklamaktan çok uzak olacaktır.
