Maraş Mevlevihanesinin yaklaşık beş yüzyıllık bir tarihe sahip olduğunu  elimizdeki belgelerle görebilıyoruz.Maraş bölgesinde hüküm süren Dulkadiroğlu devletinin son hükümdarı Alaüddevle Bozkurt  Bey ;YUM DEDE ZAVİYESİNİ  1510 yılında inşa ettirmiştir.

         Mevlevilik;sema,safa,vecd ve hal gibi kendi adab ve erkanının  yanında aşk ve cezbe temelli  bir insan inşa etme metodudur.Erdiren ve eriştiren bu yol sufi yollarından sadece biridir .Türk irfanıyla örtüşen bu kutlu yol aynı zamanda güzel ses ve bedensel  estetik kaygıların da disiplin altına alındığı önemli bir kültür ve irfan hareketidir.Mevleviliğin Maraştan çıkmasının dini musikiye ve insan terbiyesine pek çok zararı olmuştur.Mevlevilikle güzel ahenkli bir forma kazanan ses sanatları maalesef son zamanlarda azalmış müzik ve ses ahengi dağılıp darmadağın olmuştur.

        Kayıtlara göre Maraş Mevlevihanesinin son Şeyhi 16.03.1925 de vefat eden SELİM DEDE dir.

        Sayın Mehmet  Işık tarafından yazılan HAFIZ ALİ (GÖRGEL) EFENDİ  kitabında Maraş Mevlevihanesi  son şeyhi  olarak  Hafız Ali Efendi  zikredilmektedir bu bilgi  belge ve şifahi kaynaklara uymamaktadır.Tarihi bilgilerin doğru yazılması Maraş tarihi açısından çok önemlidir daha yüzyıl olmadan bilgi ve belgelerin yanlış aktarılmasının ileride doğuracağı zararları her insaf ehlinin bilmesi zorunludur.Kitap yazarak şehrimizin ilim irfan hayatına değerler katanların bu işlere daha bir özen göstermesi ise kaçınılmaz bir görevdir.Maraş Müftülüğünü uzun yıllar yapan Hafız Ali Efendinin kendisini  ÜVEYSİ  olarak tanımladığı bilinirken Mevlevi Dergahı  son postnişini olarak zikredilmesi doğru değildir.Maraş Mevlevihanesi  Şeyhi  Selim  Dede nin vefatından  yedi ay sonra ,30 Kasım 1925 de bütün yurtta  tekke ve zaviyeler kapatılmış  yeri yanan ve metruk olarak duran Maraş Mevlevihanesi  de bu elim olaydan etkilenmiştir.Maraş harbinde Fransızlar tarafından yakılan Mevlevihaneden bu gün geriye yanlız bir kitabesi  bir de yıkılamayan kabirde fatiha bekleyen YUM DEDE kalmıştır.SAATÇİLER  PASAJI olarak bildiğimiz yerde yeniden ihya edilmeyi bekleyen Mevlevihane  biz Maraşlılardan ilgi ve alaka beklemekte Mesnevilerin okunacağı o günlerin  özlemiyle bizi göreve çağırmaktadır.