Bir şair arkadaşıma sordum “Neden yazıyorsun, ünlü olmak için mi, para kazanmak için mi, öğretici olmak, yol göstermek için mi?” Verdiği cevap şairaneydi;
“Yazmazsam çatlarım”
Şairlilik yazarlık böyle bir şey işte. Şair yazar öncelikle kendisi için yazar. Gördüğünü, bildiğini söylemezse, yüreğinde esen fırtınaları edebi üslup ile süsleyip sunmazsa içinde boğulur, susar. Tabiri caiz ise çatlar.
Şair yazar yüreği muhaliftir çoğu kez. Siyasi anlamda değildir muhaliflik. Mevcut iktidara karşı muhaliflik değildir. Toplum nezdinde sosyolojik tüm vakalara muhalif gözüyle bakmaktır. Toplumun kanayan yaralarına tercüman olmaktır. Eksiklikleri yanlışları dile getirmektir.
Şairlik yazarlık iradeyi hürriyet demektir bir nevi. Özgün olmak özgür olmaktır. İradeni kimseye teslim etmemektir. Hiçbir kesim, oluşum yada siyasi parti şemsiyesi altına girmemektir.
Akıl dimağımızda yer etmiş onlarca şair yazar vardır. İstisnalar hariç, pek çoğu bu özellikleri taşır. Sırf bu yüzden pek çoğu mevcut yönetim ile, siyasi iktidarlar ile ters düşmüş, kimisi cezaevlerini boylamış, kimisi sürgüne gönderilmiştir. Ancak uzun vadede tarih onları haklı çıkarmış, isimleri tarihe altın harfler ile yazılmıştır.
Belki bu yüzdendir ömürleri açlık yokluk ve sefalet içinde geçmesi. Belki bu yüzdendir ölünce kıymetlerinin bilinmesi.
Olası şair yazarlığın portresini çıkardık.
Ha bu arada, özellikle son dönemlerde adı siyaset ile anılan, herhangi bir partinin siyasi sözcüsü gibi hareket eden şair yazarlar da yok değil. Düşünme yetisini kaybetmiş, sorgulamayan, araştırmayan, yeni düşüncelere kapalı kalemler. Daha ileri gidip kendisi gibi düşünmeyenlere alabildiğince hakaret edenler var.
Naçizane bakış açısı olarak, şiir ile edebiyat ile siyasetin işi yok. Olmamalı. Şair Yazar siyaset üstü olmalı. Mutlaka kalemin de bir siyasi fikri vardır. Birey olarak sandıkta bir tercihi olacaktır.
Ancak gerçek anlamda şair/ yazar yada kendisini aydın olarak sunan kişinin, oy verdiği siyasi partiyi dahi gerekirse kalemi ile yerden yere vurması gerekir.
Şair yazar alkış tutan, övgüler yağdıran değil, eleştiren, öneren, kofa yoran, yol gösteren olmalıdır.
Şair yazar muhalif ruhludur. Çünkü en çok kendisine muhaliftir.
